Σχετικά με την επίθεση του τουρκικού στρατού στο καντόνι του Αφρίν (Ροτζάβα)

του Tristan Leoni

σχόλια του Tristan Leoni (που είναι ο συγγραφέας της σειράς κειμένων “Χαλιφάτο και Βαραβαρότητα”) δημοσιευμένο στα γαλλικά στο https://ddt21.noblogs.org/?page_id=1906#comment-4276.

Από τις 20 Ιανουαρίου, η Τουρκία έχει εξαπολύσει την Επιχείρηση “Κλάδος Ελαίας” εναντίον του κουρδικού θύλακα του Αφρίν με την υποστήριξη αρκετών συριακών ισλαμιστικών πολιτοφυλακών (μερικές υπό την ταμπέλα του FSA, Ελεύθερου Συριακού Στρατού). Η τουρκική επίθεση δεν έρχεται σαν έκπληξη: συγκρούσει ανάμεσα στον YPG² και φιλοτουρκικές δυνάμεις ήταν κοινός τόπος εδώ και μήνες και για αρκετές εβδομάδες ο τουρκικός στρατός είχε αναπτύξει στρατεύματα και οπλισμό γύρω από τον θύλακα. Από την πλευρά τους, οι YPG προετοιμάζονταν γι’ αυτό χτίζοντας ενισχυτικά έργα και τούνελ στα σύνορά τους. 48 ώρες πριν από την έναρξη της επιχείρησης, οι Τούρκοι στρατηγοί πήγαν στη Μόσχα· σκοπός να αποσπαστεί τουλάχιστον η μη-παρέμβαση της Ρωσίας, η οποία ελέγχει τον συριακό εναέριο χώρο και έχει στρατεύματα στο Αφρίν για να αποτρέψει (με την παρουσία τους) μια τουρκική επίθεση. 24 ώρες πριν από την επίθεση, οι Ρώσοι στρατιώτες εγκατέλειψαν το Αφρίν.

Το PYD επεδίωξε να σφυρηλατήσει αντιφατικές συμμαχίες με διάφορους δρώντες στη συριακή σύγκρουση (Ουάσιγκτον, Μόσχα και Δαμασκό), οι οποίες δεν μπορούσαν να κρατήσουν για πολύ. Οι YPG έχουν έρθει πάρα πολύ κοντά στους Αμερικανούς, οι οποίοι τους πιέζουν προς την κατεύθυνση μιας ημι-απόσχισης της περιοχής (κάτι που δεν είναι το αρχικό σχέδιο του PYD) μέσα από διάφορα προγράμματα: εκπαιδεύοντας έναν συνοριακό στρατό από 30.000 χιλιάδες μαχητές στη Ροτζάβα, οικονομική βοήθεια για την ανοικοδόμηση και την “εθνική οικοδόμηση”. Ένα ζήτημα που εξαγριώνει περισσότερο τη Μόσχα και τη Δαμασκό.

Για τη Μόσχα και τη Δαμασκό, η τουρκική επίθεση είναι μια ευκαιρία να υπενθυμίσουν στους Κούρδους την πραγματική ισορροπία δύναμης στην περιοχή. Η άφιξη ενισχύσεων των YPG (από την ανατολική Συρία) ήταν εφικτή μόνο χάρι στην υποστήριξη της Δαμασκού, που τους επέτρεψε να διέλθουν μέσα από τις νομοταγείς στο καθεστώς ζώνες. Ήδη από τις πρώτες μέρες της επιχείρησης “Κλάδος Ελαίας” υπήρχαν αυξανόμενες φήμες για συζητήσεις ανάμεσα στο καθεστώς Άσσαντ, τη Ρωσία και τις YPG για μια παρέμβαση του συριακού στρατού στο Αφρίν ώστε να σταματήσει η τουρκική επίθεση. Δεν μπορεί παρά να είναι σουρεαλιστικό. Ήδη από τον Μάρτιο του 2016, στη διάρκεια της Επιχείρησης “Ασπίδα του Ευφράτη”, οι YPG είχαν ήδη δώσει αρκετές περιοχές στα δυτικά του Manbij στα στρατεύματα του Άσσαντ για να σταματήσουν την τουρκική επίθεση(την ίδια στιγμή που αμερικάνικα στρατεύματα αναπτύσσοντα στα βόρεια του Manbij).

Η τουρκική επίθεση είναι πιο πιθανό μάλλον να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας στα σύνορα παρά να καταλάβουν ολόκληρο τον θύλακα του Αφρίν· αλλά από την αρχή της επιχείρησης, ο FSA και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις προχωρούν σημειωτόν. Οι YPG είχαν άφθονο χρόνο για να ενισχύσουν τα σύνορά τους με δίκτυα σηράγγων και οχυρών και χρησιμοποιούν επίσης αντιαρματικούς πυραύλους που προσφέρουν οι δυτικοί στρατοί. Παρ’ όλα αυτά, το Αφρίν δεν είναι Κομπάνι: αν το 2014 οι YPG είχαν καταφέρει να απωθήσουν τα στρατεύματα του Ισλαμικού κράτους, αυτό ήταν κυρίως με τη βοήθεια της αμερικανικής αεροπορίας και των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων (χωρίς αυτά η πόλη θα είχε καταληφθεί). Αυτό δεν αληθεύει για το Αφρίν, όπου είναι οι YPG που βομβαρδίζονται από τον αέρα. Παρά την λυσσασμένη αντίσταση, οι δυνάμεις των YPG είναι καταδικασμένες να υποχωρήσουν τελικά υπό την πίεση του τουρκικού στρατού και των εφεδρικών του δυνάμεων, και οι άμαχοι είναι καταδικασμένοι να καταφύγουν στις περιοχές που ελέγχονται από τη Δαμασκό. Είναι εξαιτίας αυτού που η διερεύνηση για μια πολιτική λύση ή μια εξωτερική υποστήριξη γίνεται τόσο κατεπείγουσα. Αυτή τη φορά το αμερικάνικο ιππικό δεν θα προστρέξει σε διάσωση. Συνεπώς, η άφιξη των συριακών φιλοκαθεστωτικών δυνάμεων είναι μια δυνατότητα· αλλά δεν θα είναι “δωρεάν” και, ακόμα κι αν συμβεί, οι YPG θα πρέπει να αποκηρύξουν, σε αντάλλαγμα, την εξουσία τους πάνω στον θύλακα του Αφρίν.

T.L., 19 Φεβρουαρίου, 2018