Wobblies και Αντιφασίστες στη Μοντάνα

 ακυρώνουν πορεία νεοναζί^{1 2}

Αναφορά για την αντιφασιστική κινητοποίηση στο Whitefish της Δυτικής Μοντάνα, όπου νεοναζί είχαν καλέσει σε μια ένοπλη πορεία εναντίον των Εβραίων κατοίκων της πόλης. Αναδημοσιευμένο από το Its Going Down.

Από τότε που ο Andrew Anglin³ ανακοίνωσε, πριν από έναν μήνα, το κάλεσμα για μια ένοπλη πορεία εναντίον των Εβραίων κατοίκων του Whitefish, οι αγωνιστές της εργατικής τάξης, ριζοσπάστες αριστεροί και αντιφασίστες από τη δυτική Μοντάνα, δεν έχασαν ούτε ώρα στο να οργανώσουν μιαν απάντηση. Έχουμε αγωνιστεί ενάντια σε πολλαπλές προσπάθειες των φασιστών να επιδράμουν στην πολιτεία μας, κάποιες από τις οποίες ήταν τελείως αποτυχημένες (όπως η κίνηση της Εθνικής Συμμαχίας (National Alliance) στο Bozeman το 2004-2005) και άλλες, εκ των οποίων κάποιες είχαν μια μερική επιτυχία πριν καταρεύσουν, όπως η “Pioneer Little Europe⁴” της April Gaede⁵ (που κρατά ένα χαμηλό προφίλ, όσον αφορά τις ανοιχτές διοργανώσεις, αυτές τις μέρες, αλλά εξακολουθεί να κουβαλά περιστασιακούς Ναζί στην περιοχή του Kalispell, με σκοπό να οικοδομήσει μια “ενσυνείδητη κοινότητα” σουπρεματιστών⁶). Aποφασισμένοι να μην αφήσουμε καμμιά άλλη ομάδα ηλίθιων με το βάδισμα της χήνας, να τρομοκρατήσει τους γείτονές μας και να προσπαθήσει να καθορίσει την περιοχή μας, αριστεριστές και βετεράνοι του αντιφασιστικού αγώνα αρχίσαμε γρήγορα να συναντιόμαστε για να συζητήσουμε τι θα κάνουμε. Πρίν από την καινούρια χρονιά, μέλη της Τμήματος Γενικών Μελών της Missoula της IWW, της Queer Insurrection Unit⁷ (QIU) και της Αlliance for Intersectional Power⁸ (AIP) είχαν ήδη συμφωνήσει να σχηματίσουν μια συμμαχία για δράσης, και να αποφασίσουν⁹ για τις λεπτομέρειες μετά από εξαντλητικές συζητήσεις.

Μια εβδομάδα πριν από την προτεινόμενη μέρα για την πορεία, ο Anglin ανακοίνωσε την ακύρωσή της, ισχυριζόμενος ότι η πόλη έθετε “παράλογες απαιτήσεις” για την πορεία. Αποφασίσαμε να μην χαλαρώσουμε την επαγρύπνησή μας. Αν και θα απαιτούνταν νομικά μια άδεια για να κατέβουν στον δρόμο, οι Ναζί θα μπορούσαν ακόμα να βαδίσουν νόμιμα – με όπλα ή χωρίς – στο πεζοδρόμιο· δεν είμαστε σίγουροι ότι η ακύρωση δεν ήταν ένας αντιπερισπασμός. Εκτιμώντας ότι δεν θα ήταν καλό να εμπιστευθούμε τον λόγο των φασιστών, και ότι το να κινηθούμε για να τους αιφνιδιάσουμε θα ήταν μια καλή πρακτική για μια πορεία αργότερα, συνεχίσαμε να σχεδιάζουμε. Υπάρχουν κάποιες σεβαστές διαφωνίες σχετικά με την παρουσίαση της καλλίτερης δυνατής μαχητικής αντίδρασης σε μια ανοιχτή φασιστική απειλή χωρίς να βάλουμε σε μεγαλύτερο κίνδυνο εμάς ή τους κατοίκους του Whitefish. Μερικά από τα αρχικά σχέδια έμειναν στο ράφι και κάποια άλλα τροποποιήθηκαν πάρα πολύ, όλα προσανατολισμένα στο να είμαστε ικανοί να υπερασπιστούμε αποφασιστικά τους εαυτούς μας και τους άλλους από την φασιστική βία. Αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε ομαδικά σε περίπτωση που οποιαδήποτε αμάξια πάθαιναν βλάβη ή κάποιοι Ναζί προσπαθούσαν να μας στήσουν ενέδρα στον δρόμο της επιστρογής στην Missoula (μια τακτική που ένας οργανωτής της AIP είχε εφαρμόσει προηγουμένως εναντίον τους σε μια άλλη άσχετη καμπάνια). Οριστικοποιήσαμε την τακτική και την στρατηγική μας σε μια νυχτερινή συνάντηση στις 15, όταν επιλέξαμε ένα σημείο συνάντησης έξω από την πόλη και ο κόσμος αποφάσισε ποιες διαδρομές θα ακολουθούσε και με ποιους.

Τα αυτοκίνητα έφτασαν στο συμφωνημένο σημείο συνάντησης νωρίς το επόμενο πρωί, επιλύθηκαν κάποια μπερδέματα της τελευταίας στιγμής και κατευθύνθηκαν βόρεια πάνω από το Evaro Hill γύρω στο ξημέρωμα. Μεταξύ άλλων προληπτικών μέτρων ταξιδεύαμε σε έναν πυκνό σχηματισμό κρατώντας επαφή μέσω ασυρμάτου, καταφέρνοντας να φτάσουμε στο Whitefish σε λιγότερο από τρεις ώρες – παρά τους παγωμένους δρόμους και την διαρκή ομίχλη που βρήκαμε κοντά στο Saint Ig. Όταν φτάσαμε στην πόλη είχαμε μια σύντομη συζήτηση σχεδιασμού και αποφασίσαμε να μοιραστούμε για να “χτενίσουμε” την περιοχή για οποιαδήποτε παρουσία Ναζί στους δρόμους του Whitefish και ύστερα ξανασυναντηθήκαμε μετά τη 1 το μεσημέρι. Μια ομάδα είδε ένα ζευγάρι ύποπτες φάτσες που κόζαραν από ένα μπλε φορτηγάκι που το ξαναεντοπίσαμε στο κέντρο της πόλης λίγο πριν φύγουμε αργότερα το απόγευμα εκείνης της ημέρας. Μια άλλη ομάδα τσέκαρε το κτίριο στην διεύθυνση 22 Lupfer Avenue, που ανήκει στη μητέρα του Richard Spencer, και το οποίο έμοιαζε σχετικά ακατοόκητο και κλειστό για δουλειές, και βρήκε ένα αρκετά διασκεδαστικό φυλλάδιο εναντίον του Spencer που το είχε αναρτήσει κάποιος άγνωστος γείτονας από το Whitefish. Υπήρχε μια ανεπιβεβαίωτη αναφορά για θέαση του Spencer, το πιο πιθανόν μια λαθεμένη ταυτοποίηση καθώς ο “Richie Rich” ήταν πιθανόν στην Ουάσιγκτον προετοιμαζόμενος για την πλέον διάσημη μίμηση του “σάκου του μποξ”¹⁰.

Στις 1.30 το μεσημέρι συναντηθήκαμε πίσω στο πάρκινγκ και μας πλησίασε ένας ασφαλίτης ρωτώντας μας για τη φύση της συνάντησής μας και από πού είμαστε. Το άτομο που είχαμε ορίσει υπέυθυνο να μιλήσει με την αστυνομία, κράτησε την κουβέντα σύντομη, επιβεβαιώνοντας μόνο ότι είμαστε από τη Missoula και ότι είμαστε αντιφασίστες και όχι Ναζί – γεγονός για το οποίο ο αστυνομικός φαινόταν αρκετά ενήμερος ακόμα και πριν να ρωτήσει. Αφού έφυγε ο μπάτσος, αρπάξαμε μερικά από τα πλακάτ μας και κατευθυνθήκαμε προς το Depot Park, στο βόρειο μέρος του κέντρου. Αρκετοί κάτοικοι της πόλης στους δρόμους κοιτούσαν συγκρατημένα μέχρι να μπορέσουν να καταλάβουν τι ήταν τα πλακάτ και οι σημαίες μας και τότε μας έκαναν μπράβο με τους αντίχειρες, έσκασαν πλατιά χαμόγελα και μας ευχαρίστησαν που ήρθαμε. “Ε φίλε, ακούμε εδώ για κάποιες ομάδες που εμφανίζονται, είμαστε χαρούμενοι που είναι οι καλοί τύποι!” είπε έαν άτομο έξω από ένα καφέ στο Central. Ένας οδηγός σε ένα μαύρο φορτηγάκι μάς φώναξε, καθώς περνούσε δίπλα, “love trumps hate!”, έχοντας ακόμα την εντύπωση ότι είμαστε οι Ναζί. Το ίδιο πρόσωπο λίγο αργότερα μας πλησίασε, αισθανόμενος ντροπή για το λάθος του και λέγοντας ότι ήλπιζε πως θα ξαναρθούμε αν ο Anglin αξιοποιούσε την απειλή του (και όπως του είπαμε, χωρίς δισταγμό, θα ξαναρθούμε).

Με το που φράσαμε στο Depot Park, τα νέα ότι είμαστε μια συγκέντρωση εναντίον των Ναζί είχαν διαδοθεί σε ολόκληρη την πόλη και δεχτήκαμε σωρό από κορναρίσματα επιδοκιμασίας, μπράβο και υψωμένες γροθιές από οδηγούς και πεζούς εξίσου καθώς παίρναμε τη θέση μας στην γωνία μπροστά από τα γραφεία “Πάρκων και Αναψυχής” (Parks and Recreation office). Εκεί υπήρχαν αρκετοί κάτοικοι που πλησίασαν τα μέλη της IWW/GDC εκφράζοντας την εκτίμησή τους για το ότι το σωματείο μας, που αποτελεί ένα διακεκριμένο κομμάτι της ιστορίας της Μοντάνα, στεκόταν δίπλα τους στον αγώνα εναντίον των ξενόφερτων φασιστών. Ένας πιο ηλικιωμένος κύριος ανέφερε μάλιστα ότι ο πατέρας του ήταν ένας Wobbly και τώρα σκεφτόταν να συμμετάσχει στο σωματείο. Ένας άλλος μας πλησίασε σιγά-σιγά στο φορτηγό του, στραβωμένος¹¹ και φωνάζοντας προς το μέρος μας “ναι, είναι όλοι ένας μάτσος δειλοί, ούτε καν εμφανίστηκαν! Είναι καλό που σας βλέπουμε εδώ. Οι φίλοι μου που ήταν παλιά στις ειδικές δυνάμεις κι εγώ είμασταν έξω όλο το πρωί ψάχνοντάς τους!”.

Έγινε σύντομα φανετό ότι αν όποιοι Ναζί ήταν τριγύρων δεν σκέφτονταν ότι ήταν μια καλή μέρα για να ξεμυτίσουν οπότε αποφασίσαμε να ξεφορτώσουμε μερικά κουζινικά και ένα σύστημα PA από ένα από τα οχήματά μας. Βαλθήκαμε να φτιάξουμε μερικές κανάτες δυνατό καφέ και να μιλήσουμε με μερικούς από τους ντόπιους, που όλοι τους εξέφρασαν την επιδοκιμασία τους για την επίσκεψή μας. Μια ομάδα εθελοντών από τον “Εθνικό Δικηγορικό Σύλλογο” (National Lawyers’ Guild) εμφανίστηκαν για να παρατηρήσουν και μερικά μέλη από τις διάφορες ομάδες αντάλλαξαν επαφές μαζί τους. Αξίζει να σημειώσουμε ότι όλη αυτή την ώρα που είμαστε στον δρόμο, οχήματα του αστυνομικού τμήματος του Whitefish έκαναν κύκλους παρακολουθώντας και επιτηρώντας την παρουσία μας.

Γύρω στις 4 το απόγευμα τραβήξαμε μια ομαδικ φωτογραφία και αποφασίσαμε να κινηθούμε πτος τη γωνία της 2ης οδού και της Central, μερικά τετράγωνα από το πάρκο. Στήσαμε την μικροφωνική (PA) καθώς μερικοί τύποι απο την πόλη ετοίμασαν ένα τραπέζι σερβίροντας σούπα matzo¹². Μίλησαν άτομα και από τις δικές μας ομάδες και από την κοινότητα, είχε μόλις τελειώσει η μία ομιλία όταν οι μπάτσοι αποφάσισαν απροκάλυπτα να τραβήξουν το καλώδιο της μικροφωνικής λίγο αφού ο ομιλητής αναφέρθηκε σε ζητήματα αστυνομικής βαρβαρότητας. Η ένταση ανάμεσα στα μέλη της ομάδας και την αστυνομία κορυφώθηκε εκείνη τη στιγμή αλλά ευτυχώς δεν κλιμακώθηκε περισσότερο καθώς κούπες με ζεστή σούπα μοιράστηκαν γύρω-γύρω, ένα καλοδεχούενο κέρασμα σε μια μέρα με (θερμοκρασία;) 5 βαθμούς. Τελικά ένας αυτόχθονας οργανωτής, ακτιβιστής και καλλιτέχνης που έφερε μαζί του και μερικούς τύπους από την Ουάσιγκτον, τραγούδησε χωρίς ενισχυτές και έκανε την τελευταία ομιλία της πορείας μας. Ο ήλιος βασίλευε καθώς γυρνούσαμε στα οχήματά μας και ξανασυγκεντρώναμε το κομβόι μας για την επιστροφή στην Missoula. Αν και υπήρχε μια κάποια ανησυχία που είχαμε μπει στη “μαύρη λίστα” των τοπικών μπάτσων (που δεν μετριάστηκε καθόλου από το γεγονός ότι ένας αστυνομικός σε ένα φορτηγάκι χωρίς πινακίδες μας ακολουθούσε κατά βήμα στην αριστερή λωρίδα για σχεδόν πέντε μίλια από την αναχώρησή μας) δεν συναντήσαμε καμμιά ιδιαίτερη παρενόχλησηη από την αστυνομία. Μετά από μια παγωμένη διαδρομή άλλων τριών ωρών βρεθήκαμε πίσω στα σπίτια μας, στην Missoula.

Η εμπερία μας στο Whitefish ήταν εξαιρετικά θετική, αλλά σε δεύτερη σκέψη υπήρχαν μερικά πράγματα που μερικοί από μας νιώθουμε ότι θα μπορούσαμε να τα είχαμε κάνει καλλίτερα. Βασικά μερικοί από μας αισθάνονται ότι το να μείμουμε κουκουλωμένοι αφότου ήταν φανερό ότι οι Ναζί δεν θα εμφανίζονταν ίσως έχει αφήσει μια κακή εντύπωση σε κάποιους ντόπιους, αν και αρκετοί αισθάνονται ακόμα ότι ήταν μια καλή ιδέα με δεδομένη την ικανότητα που έχουν επιδείξει αρκετοί φασίστες στην τεχνολογία αναγνώρισης φυσιογνωμιών και συλλογής προσωπικών πληροφοριών¹³· για να μην αναφέρουμε την μεγάλη πιθανότητα ότι μέλη της ομάδας Pioneer Little Europe της April Graede μπορεί να παραμόνευαν τριγύρω προσπαθώντας να συλλέξουν πληροφορίες για τους αντιφασίστες από την περιοχή. Υπήρχαν διάφορες σκοτεινές φιγούρες που μας ακολουθούσαν σε διάφορα σημεία την ημέρα και αυτό είναι μια χαρά· είδαν πόσοι είμαστε, είδαν την δύναμή μας και ποιανού σπίτι είναι αυτό το μέρος. Ήταν απαραίτητο να δείξουμε στον κόσμο ότι η δυτική Μοντάνα δεν είναι γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθούν οι φασίστες, ακόμα και παρά τους λίγους σπόρους που περιστασιακά πρέπει να ξεριζώσουμε. Υπάρχει ακόμα αρκετός σκεπτικισμός ότι ο con-man Anglin θα προσπαθήσει να πραγματοποιήσει την απειλή του, αλλά δεδομένης της επιτυχίας της δοκιμαστικής μας προσπάθειας θα είμαστε περισσότερο από έτοιμοι γι’ αυτόν αν το κάνει, και αναμφίβολα σε πολύ μεγαλύτερους αριθμούς.