Μεξικό: Πίσω από το κίνημα αυτό, είναι η πείνα.

Αν δεν το καταλαβαίνεις, κλείσε το στόμα σου και μάθε

Δημοσιευμένο αρχικά στο Facebook από το Alerta Proletarios, την Τετάρτη 11 Ιανουαριου 2017, σ’ αυτό το λινκ.Μεταφρασμένο από τα ισπανικά από τους ediciones inéditos¹.

Οι πρώτες μέρες του νέου έτους είδαν μια αύξηση στις τιμές των καυσίμων στο Μεξικό, ακολουθούμενη από αποκλεισμούς δρόμων, διοδίων και πρατηρίων. Αλλά αυτό που τράβηξε περισσότερο την προσοχή ήταν μια σειρά λεηλασιών σε πολλές πόλεις. Οι απαλλοτριωτές πήραν κυρίως τηλεοράσεις, ηλεκτρονικές συσκευές αλλά και παιχνίδια και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Υπήρξαν περισσότερες από 500 συλλήψεις σε μια βδομάδα, μερικοί άνθρωποι σκοτώθηκαν, δημιουργήθηκε πανικός στην κυβέρνηση, στις επιχειρήσεις και σε όλα τα πολιτικά κόμματα.

Η κοινωνία λατρεύει τη μορφή-εμπόρευμα: την προσκυνά, την τοποθετεί στην αγία τράπεζα όπου και πρέπει να τιμάται. Και η μεγαλύτερη έκφραση αυτής της λατρείας δεν είναι η κατανάλωση, αλλά η εργασία. Μέσα από τη συνεχή εργασία, η ανθρώπινη δραστηριότητα μετασχηματίζεται σε εμπόρευμα. Αν και φαίνεται ότι δουλεύουμε μόνο και μόνο για να παραγάγουμε κάτι που θα γίνει ένα εμπόρευμα ή για να έχουμε πρόσβαση σε αυτό, η ίδια η δραστηριότητά μας είναι ένα εμπόρευμα που πρέπει να ανταλλαχθεί με άλλα αγαθά: το απόλυτα ελάχιστο για να μπορέσουμε να ξαναγυρίσουμε στη δουλειά. Με λίγα λόγια: δουλεύουμε για να αγοράζουμε εμπορεύματα και καταλήγουμε να είμαστε ικανοί να αγοράσουμε αρκετά ώστε να μπορούμε να επιστρέψουμε στη δουλειά την επόμενη μέρα.

Δεν είναι τα πλιάτσικα που προξένησαν τον φόβο. Η ιδέα μιας τρομοκρατημένης κοινωνίας διαδόθηκε από το κράτος, τα ΜΜΕ, τον τύπο και ιδιαίτερα τα κοινωνικά δίκτυα. Αυτός ο φόβος εξαπλώθηκε όχι μόνο από τα “ρομπότ” του διαδικτύου αλλά και από τα “ζόμπι” που επαναλαμβάνουν αυτά που τους λένε οι άλλοι χωρίς να σκέφτονται. Αυτοί που φοβούνται είναι οι αστοί. Οι ηγέτες. Είναι ανίκανοι να καταλάβουν την γλώσσα της εξέγερσης, έχουν βυθιστεί στον πανικό και θέλουν η δική τους αντίδραση να είναι και δική μας. Περίμεναν μόνο πορείες, ελεγχόμενους αποκλεισμούς και ειρηνικές δράσεις: όλα αυτά μπορούν λίγο-πολύ να γίνουν ανεκτά, να ελεγχθούν ή να κατασταλούν εύκολα.

Όμως η εξέγερση ξέσπασε. Άνθρωποι βγήκαν από τα σπίτια τους από μόνοι τους, και ανάμεσα σε άλλα πράγματα πήγαν και στα καταστήματα και πήραν αυτά που ήθελαν. Βεβήλωσαν την ηθική του Κεφαλαίου που μας λέει ότι πρέπει να δουλέψουμε για να έχουμε αυτά που θέλουμε. Οι άνθρωποι συνειδητοποίησαν γρήγορα ότι δεν χρειάζεται να σκοτώνεται κανείς στη δουλειά κάθε βδομάρα, κάθε δεκαπενθήμερο, κάθε μήνα, όλο τον χρόνο ή για πάντα για να πάρει αυτά που χρειάζεται. Πολύ γρήγορα, οι επαγγελματίες πολιτικοί γίνονται ακόμα πιο άχρηστοι σε οποιονδήποτε, όταν οι άνθρωποι παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους.

Κλέφτες χωρίς όνομα, συχνά με ακάλυπτα πρόσωπα: ένα πλήθος που δεν χρειάζεται να κρύβεται ή να κατονομάζει τονε εαυτό του. Τι περίμεναν; Μια δήλωση; Μια συνέντευξη τύπου; Έναν εκπρόσωπο; Έναν αρχηγό; Μια εξήγηση; Ότι κάποιος θα έβαζε τους κανόνες του παιχνιδιού; Ότι κάποιος θα έλεγε “θα τα σταματήσουμε όλα αυτά όταν όταν θα ικανοποιήσουν τα αιτήματά μας ή όταν θα υπογράψουν έγγραφα, όταν μας δεχτούν στα γραφεία τους, μας δώσουν το ένα ή το άλλο”; Περίμεναν να έχουν μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις για έναν μήνα; Να τους ζητήσουμε να παραιτηθούν; Περίμεναν από μας να πούμε: “αυτός είναι ο υποψήφιός μας”;

Είναι η πολιτική του πλήθους. Χωρίς εσένα: χωρίς τους σωτήρες σου, χωρίς τους αντιπροσώπους σου. Χωρίς παγίδες. Χωρις προδότες. Χωρίς ήρωες, χωρίς τους γενναίους, χωρίς τους αδιάφορους. Είναι η πολιτική των ανθρώπων χωρίς εσένα: χωρίς τους “ειδικούς”, χωρίς τις πρωτοπορίες, χωρίς “επαναστάτες”, χωρίς διαπραγματευτές. Είναι μια εξέγερση απελπισίας: μια εξέγερση που δεν περιμένει τίποτα από σένα, τα κόμματά σου, τις εκστρατείες σου, τις μεγάλες ομάδες σου. Έχοντας εμπιστοσύνη σε αυτούς που κάνουν το ίδιο πράγμα με μένα, σε αυτούς που συνεργάζομαι, σε αυτούς που δεν πέθαναν, έχοντας εμπιστοσύνη στις ίδιες μας τις δυνάμεις.

Λένε ότι όλο αυτό είναι ενορχηστρωμένο, ότι καθένας ξέρει κάποιον που ήξερε κάποιον που είπε ότι εξαγοράστηκαν για να τα κάνουν όλα αυτά. Δεν έχει σημασία αν αυτό συνέβη ή όχι. Οι περισσότεροι από αυτούς που συμμετείχαν στις λεηλασίες ήταν συνηθισμένοι άνθρωποι. Αν σε πληρώνουν 80 πέσος την ημέρα για να πεινάς ενώ δουλεύεις και αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι και περήφανος, τότε μην έρχεσαι σε μένα για να μου κάνεις κηρύγματα αξιοπρέπειας. Πολλοί άνθρωποι συμμετείχαν και δεν πήραν ούτε ένα πέσο. Πολλοί άνθρωποι συμμετείχαν και έβαλαν σε ρίσκο τους εαυτούς τους, όχι στο όνομα της αξίας/τιμής αλλά από αναγκαιότητα. Αντί να μην πάρουν τίποτα, πήραν πίσω ένα μικρό κάτι. Πίσω από αυτό το κίνημα υπάρχει η πείνα. Αν δεν το καταλαβαίνεις αυτό, κάνε πίσω, κλείσε το στόμα σου και μάθε.

Μερικοί λένε ότι οι άνθρωποι “κλέβουνε” τηλεοράσεις και άλλες συσκευές αντί για φασόλια και τορτίγιας. Η ιδεολογία τους είναι ότι βλέπουνε τους φτωχούς να κλέβουνε εξαιτίας της ένδειας.

Παραπονιούνται ότι αυτοί που λεηλατούν χρησιμοποιούνταν για την κατάπνιξη κάθε διαμαρτυρίας, για να αποπροσανατολίσουν την προσοχή. Ψέμματα: οι διαμαρτυρίες πάντα καταστέλλονταν, καθώς κανείς δεν περίμενε ότι θα συμβεί κάτι και περίμεναν από μας να παραιτηθούμε και απλά να καθόμαστε να βλέπουμε το ίδιο έργο όπως και πριν: λίγες πορείες, λίγη καλά καναλιζαρισμένη και οριοθετημένη/περιορισμένη βία, πολίτες, η κοινωνία των πολιτών και ο λαός “Επαναστατήστε όπως πρέπει: όλοι στο διαδίκτυο και χωρίς να τολμήσετε να περπατήσετε στο γρασίδι. Αυτοί που εξέτρεψαν την προσοχή στον “φόβο” και τους “προβοκάτορες” ήσουν εσύ, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι ευάλλωτοι/αδύναμοι πολίτες και η αστυνομία. Οι άνθρωποι που λεηλατούσαν ήταν πολύ απασχολήμένοι με τις υποθέσεις τους για να αποπροσανατολιστούν από τις γελειότητές σας.

Αυτοί που δεν έχουν τίποτα δεν φοβούνται τίποτα. Αυτοί που φοβούνται είναι οι εταιρείες, οι επιχειρηματίες και οι μικρόμυαλοι. Δεν θέλεις οι άνθρωποι να σου πάρουν κάτι; Τότε, μοιράσου αυτό που έχεις και αυτό είναι υπεραρκετό. Δεν θέλεις ο κόσμος να έρθει στο μαγαζί παρά μόνο αν πρόκειται να αγοράσει κάτι; Τότε, κλείστο. Θα συνεχίσεις να πουλάς με πίστωση και να χρεώνεις τους πελάτες σου που δεν μπορούν να δώσουν εγγύηση μεγαλύτερη από το διπλάσιο; Τότε πρέπει να περιμένεις ότι οι πλιατσικολόγοι θα έρθουν μια μέρα να σε χρεώσουν για όσα έχεις πουλήσει και χρεώσει και μάλιστα με τόκο. Ό,τι μας έχουν αρνηθεί, θα το πάρουμε λίγο-λίγο και χωρίς ευθύνη.

Ακούμε μια ισχυρή κραυγή για ειρήνη, αλλά αυτοί είναι που κήρυξαν τον πόλεμο. Οι πολιτικοί θα επιχειρηματολογήσουν για ηρεμία, αλλά η υπομονή μας έχει εξαντληθεί. Οι αδιάφοροι ή χλιαροί θα απαιτήσουν προσοχή, αλλά η κατάσταση έχει γίνει ανεξέλεγκτη. Αλλά δεν παραείναι όλο αυτό συνετό; Ξέχνα τα παρακάλια και πέθανε από την πείνα; Αυτοί που δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους θα απαιτήσουν ένα πρόγραμμα, έναν “καλά-οργανωμένο” αγώνα. Το πρόγραμμά μας: θέλουμε τα πάντα. Αυτό είναι το κόμμα μας: δεν θα σας ακολουθήσουμε άλλο.

Σε υποστήριξη των πλιατσικολόγων!

Γενάρης 2017