Θέσεις για την Εξέγερση για τον George Floyd

Shemon and Arturo¹

το κείμενο σε pdf

Το άρθρο που ακολουθεί μας στάλθηκε από φίλους στη Νέα Υόρκη. Μέσα από έναν ευργώνιο φακό, το κείμενο μας καλεί να ξεκαθαρίσουμε τον ιστορικά και πολιτικά συγκεκριμένο χαρακτήρα της εξελισσόμενης εξέγερσης ενάντια στην αστυνομία που λαμβάνει χώρα. Μια έντυπη μορφή διατίθεται εδώ.

* * * * *

“Η εργατική τάξη σε κλάθε χώρα ζει τη δική της ζωή, φτιάχει τις δικές της εμπειρίες, επιδιώκοντας διαρκώς να δημιουργήσει μορφές και να υλοποιήσει αξίες που προκύπτουν άμεσα από την οργανική της αντίθεση στην επίσημη κοινωνία”.

—CLR James, Grace Lee Boggs, και Κορνήλιος Καστοριάδης: “Facing Reality”

1. Η εξέγερση για τον George Floyd ήταν μια πολυφυλετική εξέγερση υπό την καθοδήγηση των μαύρων. Αυτή η εξέγερση δεν μπορεί να κατηγοριοποιηθεί κοινωνιολογικά ως μια αποκλειστικά μαύρη εγέγερση. Εξεγερμένοι από όλες τις φυλετικοποιημένες ομάδες πολέμησαν την αστυνομία, λεηλάτησαν και έκαψαν περιουσίες. Σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνονταν αυτόχθονες, Λατίνοι, Ασιάτες και λευκοί.

2. Αυτή η εξέγερση δεν προκλήθηκε από εξωτερικούς υποκινητές. Τα αρχικά δεδομένα από συλλήψεις δείχνουν ότι ο περισσότερος κόσμος ήταν από τις άμεσες περιοχές των εξεγέρσεων. Αν υπήρχαν άτομα που πήγαν εκεί από τα “προάστια” αυτό αποκαλύπτει μόνο την εκτεταμένη γεωγραφία της αμερικανικής μητρόπολης.

3. Αν και συμμετείχαν πολλοί ακτιβιστές και οργανωμένοι, η πραγματικότητα είναι ότι αυτή η εξέγερση δεν ήταν οργανωμένη από μια μικρή επαναστατική αριστερά ούτε από τις αποκαλούμενες προοδευτικές ΜΚΟ. Η εξέγερση ήταν αφορμαλιστική και οργανική, προερχόμενη απευθείας από την απογοήτευση και την απελπισία μαύρων εργατών με την αστική κοινωνία, ιδιαίτερα την αστυνομία.

4. Όχι μόνο το αστυνομικό κράτος πιάστηκε στον ύπνο από την εμβέλεια και την ένταση της εξέγερσης αλλά και η κοινωνία των πολιτών επίσης δίστασε και ταλαντεύτηκε μπροστά σ’ αυτή τη λαϊκή εξέγερση, που εξαπλώθηκε γρήγορα σε κάθε γωνιά της χώρας και άφησε την αστυνομία φοβισμένη και σε σύγχυση.

5. Η αστυνομία επέδειξε πολλές αδυναμίες στη διάρκεια της εξέγερσης. Απέναντι σε λίγες εκατοντάδες διαδηλωτές, αστυνομικά τμήματα αιφνιδιάστηκαν εύκολα και αναγκάστηκαν να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους σε συγκεκριμένα “καυτά” σημεία. Από τη στιγμή που η αστυνομία έφτανε σε μια περιοχή, ο κόσμος υποχωρούσε και κινούνταν σε μια άλλη τοποθεσία για να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά. Οι συμβατικές πολεμικές επιχειρήσεις, με την έμφασή τους στον ανώτερο εξοπλισμό και τεχνολογία, απέτυχαν να αντιμετωπίσουν μια σειρά από ευέλικτους, αποκεντρωμένους, γρήγορους ελιγμούς εστιασμένους στις καταστροφές περιουσιών.

6. Η μαχητική φάση της εξέγερσης ήταν από της 26 Μαΐου μέχρι την 1η Ιουνίου. Μετά την 1η Ιουνίου η εξέγερση κατεστάλη όχι μόνο μέσω της στρατιωτικής ισχύος, κατεστάλη και πολιτικά. Εκτός της άγριας καταστολής από την αστυνομία, τον στρατό και τους “εθελοντές” μπάτσους, η εξέγερση κατεστάλη πολιτικά από στοιχεία της αριστεράς, τα οποία αντρέδρασαν στις ταραχές αποδίδοντας την ευθύνη σε εξωτερικούς υποκινητές. Σε κάποια σημεία, “καλοί διαδηλωτές” έφτασαν στο σημείο να συλλάβουν “κακούς διαδηλωτές” και να τους παραδώσουν στην αστυνομία.

7. Μαύρες ΜΚΟ, συμπεριλαμβανομένου του Ιδρύματος Black Lives Matter, δεν είχαν καμμιά σχέση με τη μαχητική φάση της εξέγερσης. Στην πραγματικότητα, τέτοιες οργανώσεις έτειναν να παίξουν έναν αντιδραστικό ρόλο, αποτρέποντας συχνά την επέκταση των ταραχών, των λεηλασιών και των επιθέσεων στην αστυνομία. Μαύρες ΜΚΟ ήταν η αιχμή του δόρατος των δυνάμεων που διαιρούσαν το κίνημα σε καλούς και κακούς διαδηλωτές. Η κοινωνική βάση των μαύρων ΜΚΟ δεν είναι το μαύρο προλεταριάτο αλλά η μαύρη μεσαία τάξη και, ακόμα σημαντικότερα, ένα τμήμα της λευκής μεσαίας τάξης που ριζοσπαστικοποιείται.

8. Αυτή η εξέγρση ήταν για την ρατσιστική αστυνομική βία και την φυλετική ανισότητα αλλά ήταν και για την ταξική ανισότητα, τον καπιταλισμό, τον COVID-19, τον Τραμπ και πολλά ακόμα.

9. Αυτή η εξέγερση ανοίγει ανοίγει μια καινούρια φάση στην ιστορία του Νησιού της Χελώνας². Μια καινούρια γενιά ανθρώπων βίωσε ένα ισχυρό κίνημα και ενόψει των συνεχιζόμενων ανισοτήτων και κρίσεων ο κόσμος είναι μάλλον απίθανο να καθίσει ήσυχα και να τις δεχτεί. Η εξέγερση παρήγαγε μια νέα πολιτική υποκειμενικότητα – το υποκείμενο που εξεγέρθηκε για τον George Floyd – ξεκινώντας ένα σύνολο διαδικασιών με πολλές πιθανές εκβάσεις οι οποίες θα καθοριστούν από τους ταξικούς αγώνες του παρόντος. Το αμερικάνικο προλεταριάτο αναδύθηκε τελικά και έκανε την είσοδό του στην ιστορία.

10. Αυτή η εξέγερση είναι η αιχμή του δόρατος στον αγώνα εναντίον της πανδημίας. Η εξέγερση έδειξε στον κόσμο ότι η επαναστατική πάλη μπορεί να συμβεί ακόμα και στη διάρκεια μιας πανδημίας. Η πανδημία δεν πρόκειται παρά να επιδεινώσει τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων σ’ ολόκληρο τον κόσμο και, ως εκ τούτου, μπορούμε να περιμένουμε περισσότερες εξεγέρσεις σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.

11. Η εξέγερση για τον George Floyd έχει κατασταλεί για την ώρα. Πολλές ΜΚΟ και άτομα της μεσαίας τάξης θα βγάλουν κάνα δολλάριο από τις γενναίες προσπάθειες των εξεγερμένων που έδωσαν την μάχη στη διάρκεια αυτής της εβδομάδας. Αλλά αυτές οι εξεγέρσεις θα επιστρέψουν. Είναι μέρος των διαρκών ταξικών αγώνων που συμβαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε παγκόσμιο επίπεδο μετά την τελευταία παγκόσμια ύφεση (2008-2013). Τώρα η παγκόσμια οικονομία είναι για άλλη μια φορά σε ύφεση.

12. Οι συνεχιζόμενες, στη διάρκεια της μέρας, διαμαρτυρίες είναι ένα αντιφατικό προϊόν της εξέγερσης, μαζεύοντας μεγάλα πλήθη, περισσότερο απο τη μεσαία τάξη και λευκούς. Αυτή η σύνθεση σίγουρα βοηθά στη δημιουργία ενός τύπου ατμόσφαιρας μη-βίας και “καλού διαδηλωτή”, αλλά αυτή είναι αδιαχώριστη από τη μαύρη ηγεσία που προωθεί και προάγει αυτόν τον τύπο πολιτικής. Την ίδια στιγμή, η επέκταση των διαμαρτυριών αυτών στη διάρκεια της μέρας επιτρέπει την μεγαλύτερη συμμετοχή, που είναι κάτι σημαντικό.

13. Οι ταραχές στη διάρκεια της νύχτας είχαν ένα όριο με την έννοια ότι δεν προσέλκυσαν μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας στη δραστηριότητά τους. Ταραχές, λεηλασίες και επιθέσεις στην αστυνομία είναι μια δραστηριότητα των νέων και των φτωχών. Πολλοί εργαζόμενοι είναι συμπαθούντες αλλά μένουν στο σπίτι. Αυτό δείχνει ότι οι ταραχές από μόνες τους δεν είναι αρκετές.

14. Πολλοί σημαντικοί αγώνες συντήχθηκαν με αυτό το κίνημα, περιλαμβανομένων των εργαζομένων στις μεταφορές, που αρνήθηκαν να συνεργαστούν με την αστυνομία. Δεν είναι ξεκάθαρο, όμως, ακόμα πώς συνδέεται αυτή η εξέγερση με τους αγώνες που σιγοβράζουν στους χώρους δουλειάς, τους αγώνες στις φυλακές και τους αγώνες για τη στέγαση που έχουν ξεδιπλωθεί στο πλαίσιο της πανδημίας. Φαίνεται να υπάρχουν ιστορικές και μελλοντικές συνδέσεις που πρέπει να γίνουν. Σε ποιον βαθμό αυτοί που έχουν εμπλακεί σε προηγούμενους αγώνες σε χώρους δουλειάς εμπλέκονται στις ταραχές; Σε ποιον βαθμό όσοι συμμετέχουν στις ταραχές επιστρέφουν στη δουλειά και συνεχίζουν να αγωνίζονται εκεί;

15. Τα συνδικάτα βλέπουν την αστυνομία και τους δεσμοφύλακες σαν εργαζόμενους που χρήζουν προστασίας, αντί να τους βλέπουν σαν τους οπλισμένους τραμπούκους της αστικής τάξης που είναι. Παρά την μακρά ιστορία της αστυνομίας στο σπάσιμο απεργιών, μένει να γίνει πολύ δουλειά στο εργατικό μέτωπο όταν η κουβέντα φτάνει στην αστυνομία και την κατάργηση των φυλακών. Χωρίς τους εργάτες στις μεταφορές, τους εργάτες στις εφοδιαστικές αλυσίδες, τους εργάτες καθαριότητας, τους εργάτες στα νοσοκομεία και άλλους η πάλη για την κατάργηση [της αστυνομίας] είναι καταδικασμένη.

16. Λαμβάνοντας υπόψιν τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στα συνδικάτα, πολλοί αγώνες στους εργασιακούς χώρους θα είναι χαοτικοί, εκρηκτικοί, και χωρίς τη διαμεσολάβηση των συνδικάτων ή οποιουδήποτε άλλου είδους επίσημης οργάνωσης. Μπορούν οι αγώνες στους εργασιακούς χώρους να ανατροφοδοτήσουν τους αγώνες στους δρόμους; Αν μπορούν, τότε θα μπούμε σε μια καινούρια φάση της πάλης.

17. Για να επανεδραιώσει την εξουσία της και να αποτρέψει την επανάσταση, η αστική τάξη προστρέχει να χαρίσει μεταρρυθμίσεις και να κάνει παραχωρήσεις. Μερικοί αστυνομικοί απολύονται και τους αποδίδονται κατηγορίες· η χρηματοδότηση κάποιων αστυνομικών διευθύνσεων περικόπτονται· μερικά σχολεία και πανεπιστήμια ακυρώνουν τα συμβόλαιά τους με την αστυνομία· κάποια ρατσιστικά αγάλματα απομακρύνονται· ο Τραμπ υπογράφει ένα προεδρικό διάταγμα που προσφέρει περισσότερους πόρους για τη λογοδοσία της αστυνομίας· το δημοτικό συμβούλιο της Μιννεάπολης ψηφίζει τη διάλυση της αστυνομικής της διεύθυνσης. Αυτή η ακολουθία ικανοποιεί ένα κοινό σχήμα στην ιστορία του καπιταλισμού – η άρχουσα τάξη απαντά στις επαναστατικές κρίσεις αναδιοργανώνοντας και αναδιαρθρώνοντας τον εαυτό της με έναν τρόπο που της επιτρέπει να παραμείνει στην εξουσία.

18. Αυτό που πρέπει να γίνει μέσα από την αυτοδραστηριότητα του προλεταριάτου, άλλες μερίδες της κοινωνίας προσπαθούν να το κάνουν μέσα από υποβολές αιτημάτων, την ψήφο, τη νομοθέτηση και την αλλαγή πολιτικής. Οι μεταρρυθμίσεις είναι ένας στόχος που αξίζει να προταθεί σε ένα ρατσιστικό καπιταλιστικό σύστημα που ξεκάθαρα δίνει προτεραιότητα στην αστυνόμευση σε σχέση με τη ζωή. Όμως, πρέπει να κρατάμε στο μυαλό μας ότι η αστική κοινωνία θέλει να κρατήσει αυτή την εξέγερση όσο πιο περιορισμένη γίνεται: κάνοντάς την να αφορά μόνο τον George Floyd, τις περικοπές των προϋπολογισμών της αστυνομίας και την αναδιανομή αυτών των χρηματοδοτήσεων σε άλλους τομείς της κοινωνίας. Αλλά αυτή η εξέγερση αφορά κάτι πολύ περισσότερο. Αφορά την βαθιά αδικία που ένιωσε ο κόσμος και την οποία καμμιά μεταρρύθμιση δεν μπορεί να εξαφανίσει.

19. Η κατάργηση [της αστυνομίας] συνεπάγεται την υλική καταστροφή όλου του φάσματος των υποδομών αστυνόμευσης που χτίστηκαν στη διάρκεια της ρατσιστικού καπιταλισμού. Η κατάργηση συνέβη από τις 26 Μαΐου μέχρι την 1η Ιούνη. Ως αποτέλεσμα των διάχυτων ταραχών, έγιναν περισσότερα σε μια εβδομάδα για την απαξίωση και τον περιορισμό της αστυνομικής εξουσίας απ’ όσα έγιναν σε δεκαετίες ακτιβισμού. Εδώ βλέπουμε το δυναμικό της κατάργησης στην πιο πλήρη σημασία του, να ανοίγει μια σύντομη στιγμή αλληλεγγύης ανάμεσα στις διαφεροτικές φυλετικοποιημένες φράξιες του προλεταριάτου, να προκαλεί μια εθνική κρίση και να δημιουργεί, για μια φευγαλέα στιγμή, ένα ράγισμα σε μια πόρτα προς έναν καινούριο κόσμο.

20. Δεν ήταν όλα όσα συνέβησαν στη διάρκεια της εξέγερσης ενδυναμωτικά και απελευθερωτικά. Τα ίδια προβλήματα που υπήρχαν πριν συνέχισαν να υπάρχουν και στην εξέγερση – ρατσισμός, τρανσοφοβία, ομοφοβία, ανταγωνισμός για τους ισχνούς πόρους. Όλα αυτά δεν εξαφανίζονται ξαφνικά σε μια εξέγερση. Το κρίσιμο έργο της οικοδόμησης ενός νέου κόσμου παραμένει να γίνει.

21. Έχουμε ακόμα να απαντήσουμε ποιο είναι το πλήρες νόημα της εξέγερσης. Είναι το περιεχόμενο του κινήματος Black Lives Matter μόνο για όσους υφίστανται ρατσιστικές διακρίσεις ως μαύροι ή η πάλη των μαύρων αποκτά ένα μεγαλύτερο περιεχόμενο;

22. Συγκρίσεις αυτής της εξέγερσης με την εξέγερση του 1968 είναι λανθασμένες. Αυτή η εξέγερση διαφέρει σε πολλά επίπεδα. Είναι μαύροι δήμαρχοι και μαύροι αστυνομικοί διευθυντές που κυβερνούν σε πολλές πόλεις. Ήταν ένα πολυφυλετικό προλεταριάτο που εξεγέρθηκε.

23. Μπορεί το μαύρο προλεταριάτο να καθοδηγήσει τις άλλες φράξιες του προλεταριάτου που υφίστανται φυλετικές διακρίσεις στα χρόνια που έρχονται; Αυτό είναι ένα ερώτημα που φτάνει 100 χρόνια πίσω με τους Du Bois, Haywood, James, Jones, και Hampton να προσπαθούν όλοι να μηχανευτούν διάφορες συμμαχίες με άλλες φράξιες σ’ αυτή τη χώρα ή στο εξωτερικό, σε μια προσπάθεια να νικηθεί ο ρατσιστικός καπιταλισμός και η αυτοκρατορία. Ήξεραν όλοι ότι το μαύρο προλεταριάτο θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια ευρύτερη εξέγερση αλλά δεν θα μπορούσε να νικήσει τους εχθρούς του μόνο του.

24. Η ενοποίηση του προλεταριάτου σε μια κοινή πάλη για την εξάλειψη του καπιταλισμού είναι η μόνη ελπίδα που έχει η ανθρωπότητα για να σώσει τον εαυτό της και τον πλανήτη. Αυτή η αντίπαλη δύναμη βασίζεται σε όλους εκείνους που ενώνονται για να πολεμήσουν από κοινού τον ρατσισμό, την πατριαρχία και οτιδήποτε φέρνει μαζί του ο καπιταλισμός.

25. Η επιθυμία για πολυφυλετική αλληλεγγύη είναι πάντα έντονη, όπως έχουν δείξει οι ιστορίες για τον ρατσισμό. Η ανάπτυξη της αλληλεγγύης θα είναι μια έντονη και δύσκολη διαδικασία και θα εξαρτηθεί από αντικειμενικές περιστάσεις και στρατηγικές επιλογές. Η μεγαλύτερη ανησυχία είναι μήπως η αλληλεγγύη επιτευχθεί με κόστος την απελευθέρωση των μαύρων. Για να αποτραπεί αυτό, θα πρέπει να γίνουν προσπάθειες σεβασμού και υποστήριξης της αυτονομίας της επαναστατικής πάλης των μαύρων.

-Shemon and Arturo

Ιούνιος 2020