του Matthew N. Lyons1
Αυτή η αναφορά είναι απόσπασμα από το αναμενόμενο βιβλίο του Matthew N. Lyons Insurgent Supremacists: The U.S. Far Right’s Challenge to State and Empire, που πρόκειται να εκδοθεί από τις εκδόσεις PM Press and Kersplebedeb Publishing. Παρουσιάζεται επίσης στο Ctrl-Alt-Delete: An Antifascist Report on the Alternative Right, που είναι τώρα διαθέσιμο για παραγγελία.
το κείμενο σε pdf
Περίληψη των κυριότερων σημείων
Η Alt Right, σύντμηση για τον όρο “Εναλλακτική Δεξιά”, είναι ένα χαλαρό οργανωτικά κίνημα που δίνει έμφαση στον διαδικτυακό ακτιβισμό, είναι εχθρική τόσο προς τον πολυπολιτισμικό φιλελευθερισμό όσο και τον κυρίαρχο συντηρητισμό, και είχε μια συμβιωτική σχέση με την προεδρική προεκλογική εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμπ. Η εναλλακτική δεξιά φέρνει μαζί διαφορετικά ρεύματα του λευκού εθνικισμού, συμπεριλαμβανομένων του “επιστημονικού” ρατσισμού, τμημάτων του νεοναζιστικού κινήματος και θιασώτες της ιδεολογίας της Ευρωπαϊκής Νέας Δεξιάς (ΕΝΔ). Η εναλλακτική δεξιά περικλείει επίσης δεξιές ιδεολογίες που δεν επικεντρώνονται στη φυλή, κυρίως προσπάθειες καταστροφής του φεμινισμού και της επαναενίσχυσης της αντρικής κυριαρχίας πάνω στις γυναίκες, καθώς και άλλα ελιτίστικα και εξουσιαστικά ρεύματα. Η εναλλακτική δεξιά έχει μικρή τυπική οργάνωση αλλά χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τις δικτυακές τακτικές.
Αυτή η αναφορά προσφέρει μια επισκόπηση της ιστορίας, της ιδεολογίας της εναλλακτικής δεξιάς και της σχέσης της με την εκστρατεία του Τραμπ και την προεδρική διακυβέρνηση.
Μέρος 1 – Απαρχές και εξέλιξη
Κύριοι πρόδρομοι της εναλλακτικής δεξιάς περιλαμβάνουν τον παλαιοσυντηρητισμό, ένα αντι-παρεμβατικό [anti-interventionist], αντιμεταναστευτικό και ενάντια στο ελεύθερο εμπόριο παρακλάδι του αμερικάνικου συντηρητισμού που αναδύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980· και την Ευρωπαϊκή Νέα Δεξιά (ΕΝΔ), ένα σχέδιο που ξεκίνησε στη Γαλλία στα τέλη της δεκαετίας του 1960 για να επανεπεξεργαστεί τη φασιστική ιδεολογία ιδιοποιούμενο στοιχεία της φιλελεύθερης και αριστερίστικης σκέψης για να αποκρύψει τον αντι-εξισωτισμό του.
Ο όρος “εναλλακτική δεξιά” εισήχθη από τον Richard Spencer το 2008 και αρχικά ήταν ένας εμπεριεκτικός όρος που περιελάμβανε παλαιοσυντηρητικούς, φιλελεύθερους, λευκούς εθνικιστές και άλλους δεξιούς που διαφωνούσαν με το συντηρητικό κατεστημένο. Το AlternativeRight.com, ένα διαδικτυακό περιοδικό που ίδρυσε και εξέδιδε ο Spencer από το 2010 μέχρι το 2012, έγινε ένα δημοφιλές “κουλτουριάρικο” φόρουμ για ένα φάσμα διαφωνούντων δεξιών απόψεων, συμπεριλαμβανομένων του “επιστημονικού” ρατσισμού, της ΕΝΔ, του εθνο-αναρχισμού, του [δεξιού] ελευθεριασμού, του αντρικού φυλετισμού/tribalism και του μαύρου συντηρητισμού. Σταδιακά, ο όρος εναλλακτική δεξιά ή Alt Right συνδέθηκε πιο στενά με τον λευκό εθνικισμό και τον στόχο της δημιουργίας ενός λευκού εθνο-κράτους [ethnostate], καθώς ένας αριθμός από άλλες εκδoχές του λευκού εθνικισμού συνδέθηκαν με την εναλλακτική δεξιά και καθώς ο Spencer εστίασε περισσότερο στον λευκό εθνικισμό αφότου έγινε επικεφαλής του Ινστιτούτου Εθνικής πολιτικής2 [National Policy Institute] το 2011.
Αρχίζοντας από το 2015, η εναλλακτική δεξιά ξεπέρασε έναν μικρό κύκλο διανοουμένων καθώς ένα πολύ ευρύτερο σύνολο διαδικτυακών ακτιβιστών ενστερνίστηκαν τον όρο. Πολλοί από αυτούς τους καινούριους υποστηρικτές της εναλλακτικής δεξιάς είχαν σαν βάση ιστότοπους συζητήσεων όπως οι Reddit, 4chan και 8chan. Μερικοί από αυτούς, όπως ο Andrew Anglin του The Daily Stormer, εισήγαγαν νεοναζιστικής βάσης πολιτικές στο κίνημα.
Μέρος 2 – Κύρια ιδεολογικά ρεύματα
Μερικοί οπαδοί της εναλλακτικής δεξιάς έχουν χρησιμοποιήσει μετριοπαθείς διανοητικούς τόνους, δανειζόμενοι από την ευφημηστική γλώσσα της ΕΝΔ σχετικά με τον σεβασμό της “διαφοράς” και την προστασία της “βιοπολιτισμικής ποικιλομορφίας”. Αλλά αρκετοί άλλοι χρησιμοποίησαν καθαρό φανατισμό και σουπρεματιστικό λόγο σε μια προσπάθεια να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο εμπρηστικοί. Αυτή η στυλιστική διαφορά είναι περισσότερο καταμερισμός εργασίας παρά σύγκρουση φραξιών.
Οι περισσότεροι οπαδοί της εναλλακτικής δεξιάς θεωρούν τους Εβραίους ως επικίνδυνους ξένους που φέρουν μεγάλη ευθύνη για την παρακμή του ευρωπαϊκού πολιτισμού, αλλά διαφωνούν σχετικά με το αν πρέπει να συνεργάζονται ή όχι μαζί τους. Οι νεοναζιστικού προσανατολισμού οπαδοί της εναλλακτική δεξιά απορρίπτουν οποιαδήποτε συσχέτιση με τους Εβραίους και τους θεωρούν ως την ενσάρκωση του απόλυτου κακού. Άλλοι, όμως, υποστηρίζουν μια τακτική συμμαχία με τους δεξιούς Εβραίους ενάντια στους Μουσουλμάνους και τους έγχρωμους μετανάστες, και πιστεύουν ότι η μετανάστευση στο Ισραήλ θα βοηθήσει στο να αποτραπούν οι Εβραίοι από την υπονόμευση των δυτικών κοινωνιών. Μερικοί, δε, έχουν καλωσορίσει αντίστοιχα σκεπτόμενους Εβραίους σε εκδηλώσεις και εκδόσεις του κινήματος.
Η εναλλακτική δεξιά έχει όλο και περισσότερο ασπαστεί μια έντονα μισογυνίστικη ιδεολογία, που ισχυρίζεται ότι έχουν ανάγκη και θέλουν να εξουσιάζονται από τους άντρες και ότι θα έπρεπε να απογυμνωθούν από οποιονδήποτε πολιτικό ρόλο. Αυτό αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την επιρροή της ανδρόσφαιρας, μιας διαδικτυακής αντιφεμινιστικής υπο-κουλτούρας από άντρες που ισχυρίζονται ψευδώς ότι οι άντρες στην αμερικάνικη κοινωνία καταπιέζονται από τον φεμινισμό ή τις γυναίκες γενικά. Αν και έχει υπάρξει μια ένταση μεταξύ αυτών των δύο κινημάτων σχετικά με τη φυλετική πολιτική, πολλοί οπαδοί της ανδρόσφαιρας έχουν επίσης ενεργή δράση στην εναλλακτική δεξιά και οι διαδικτυακές εκστρατείες παρενόχλησης της ανδρόσφαιρας ενάντια στις γυναίκες έχουν επηρεάσει έντονα τον ακτιβισμό της ίδιας της εναλλακτικής δεξιάς. Η εναλλακτική δεξιά έχει επίσης επηρεαστεί και από τον “αντρικό φυλετισμό” του Jack Donovan, ενός επί πολλά χρόνια ομιλητή και συγγραφέα της εναλλακτικής δεξιάς ο οποίος υποστηρίζει μια κοινωνική και πολιτική τάξη βασισμένη σε μικρές, κλειστές, πολύ δεμένες “συμμορίες” αντρών πολεμιστών.
Αρκετοί οπαδοί της εναλλακτικής (ακρο)δεξιάς θεωρούν την ομοφυλοφιλία, σε οποιαδήποτε μορφή, ανήθικη και ως μια απειλή στην επιβίωση της φυλής αλλά έχει υπάρξει και μια τάση καλωσορίσματος μερικών ομοφυλόφιλων αντρών (όπως ο Jack Donovan) ενώ εξακολουθούν ταυτόχρονα να ευτελίζουν την γκέι κουλτούρα. Οι οπαδοί της εναλλακτικής (ακρο)δεξιάς υποστηρίζουν τις ελιτίστικες και αντιδημοκρατικές απόψεις του κλασσικού φασισμού για τη διακυβέρνηση αλλά ο στόχος τους να διασπάσουν τις ΗΠΑ σε εθνοτικά διαχωρισμένες πολιτείες είναι εγγενώς αποκεντρωτική. Αυτό το μίγμα αυταρχισμού και αποκεντρωτισμού, που έχει τις ρίζες του στην ΕΝΔ και τον παλαιοσυντηρητισμό, έχει ενισχυθεί από άλλα δύο πολιτικά ρεύματα που επικαλύπτονται με την εναλλακτική δεξιά: (α) τους δεξιούς αναρχικούς (συμπεριλαμβανομένων των εθνο-αναρχικών και του ιστότοπου Attack the System του Keith Preston), ο οποίος θέλει να “αποξηλώσει” το συγκεντρωτικό κράτος αλλά υποστηρίζει μη-κρατικά συστήματα ιεραρχίας και καταπίεσης· και (β) το νεοαντιδραστικό κίνημα (γνωστό επίσης και ως Σκοτεινός Διαφωτισμός, Dark Enlightenment3), ένα παρακλάδι του ελευθεριασμού που απορρίπτει τη λαϊκή κυριαρχία και υποστηρίζει μικρής κλίμακας εξουσιαστικούς θύλακες όπως εγκαταστάσεις μόνιμης διαμονής στη θάλασσα εκτός της δικαιοδοσίας οποιουδήποτε κράτους4.
Μέρος 3 – Σχέσεις με τον Ντόναλντ Τραμπ
Μεταξύ των οπαδών της εναλλακτικής (ακρο)δεξιάς υπάρχει εδώ και καιρό αντιπαράθεση σχετικά με το κατά πόσο να εργαστούν εντός των πολιτικών καναλιών που υπάρχουν ή να τα απορρίψουν συνολικά. Αρκετοί, δανειζόμενοι από την ΕΝΔ, έχουν εστιάσει σε μια “μεταπολιτική” στρατηγική επιδιώκοντας να μετασχηματίσουν την ευρύτερη πολιτική κουλτούρα και συνεπώς να θέσουν τα θεμέλια για μια δομική αλλαγή.
Η πλειοψηφία των οπαδών της εναλλακτικής (ακρο)δεξιάς υποστήριξαν την υποψηφιότητα του Ντόναλντ Τραμπ για την προεδρία, αν και αναγνώριζαν ότι ο Τραμπ δεν είναι ένας από αυτούς και ότι δεν πρόκειται να φέρει τις αλλαγές που θέλουν. Πίστευαν, μάλλον, ότι η καμπάνια του Τραμπ θα αποδυνάμωνε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και θα μετατόπιζε την πολιτική συζήτηση με τρόπους που αυτοί θα μπορούσαν να χρησιμοποίησουν για να προωθήσουν τη δική τους ιδεολογία. Μια μειοψηφία στάθηκαν αντίθετοι στον Τραμπ γιατί πίστευαν ότι ήταν πιστός στο Ισραήλ, ότι προωθούσε την απατηλή πίστη στο πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ ή ότι θα ενσωμάτωνε και θα έστρεφε το κίνημά τους στην υποστήριξη των κατεστημένων ελίτ.
Οι οπαδοί της εναλλακτικής (ακρο)δεξιάς βοήθησαν την εκστρατεία του Τραμπ μέσω του διαδικτυακού ακτιβισμού, που περιελάμβανε τη χρήση δικτυακών μιμιδίων [memes] όπως τα #Cuckservative και #DraftOurDaughters για να πλήξουν την αξιοπιστία των αντιπάλων του καθώς και την συντονισμένη διαδικτυακή παρενόχληση που συχνά περιελάμβανε “πλημμύρα” από υβριστικά μηνύματα και εικόνες, απειλές βιασμού ή δολοφονίας και doxxing5 (τη δημοσιοποίηση προσωπικών πληροφοριών) με στόχο συγκεκριμένους αντιπάλους του Τραμπ και μέλη των οικογενειών τους. Σε αντάλλαγμα, η εκστρατεία του Τραμπ έδωσε στην εναλλακτική δεξιά μεγαλύτερη ορατότητα, επιρροή και αίσθηση σκοπού.
Καθώς η εναλλακτική δεξιά μεγάλωνε και προσέλκυε την προσοχή, μερικοί συντηρητικοί – που έγιναν γνωστοί ως “Alt Lite” – ανέλαβαν τον ρόλο των απολογητών ή υποστηρικτών της, βοηθώντας στη διάδοση πολλών από τα μηνύματά της χωρίς να ασπάζονται πλήρως την ιδεολογία της ή τους εθνοκρατικούς στόχους της. Στο μυαλό της κοινής γνώμης, εξέχουσες μορφές της Alt-Lite όπως ο Milo Yiannopoulos και ο Steve Bannon του Breitbart News Network έχουν συχνά ταυτιστεί με την ίδια την εναλλακτική δεξιά. Η εναλλακτική δεξιά έχει στηριχτεί στη βοήθεια τέτοιων μορφών για να φέρουν τις ιδέες της στο πλατύ κοινό, αλλά πολλοί οπαδοί της τους θεωρούν αναξιόπιστους τυχοδιώκτες.
Συμπέρασμα – η “εναλλακτική” Δεξιά και η προεδρία Τραμπ
Πολλοί οπαδοί της εναλλακτικής (ακρο)δεξιάς βλέπουν τους εαυτούς τους ως την πολιτική πρωτοπορεία του συνασπισμού του Τραμπ, παίρνοντας σκληροπυρηνικές θέσεις που τραβάνε τον Τραμπ ακόμα πιο δεξιά ενώ ταυτόχρονα του προσφέρουν τη δυνατότητα να μοιάζει σε σύγκριση μετριοπαθής. Όμως, το ερώτημα πώς να παίξουν αυτόν τον ρόλο πρωτοπορείας έχει οξύνει εντάσεις τόσο εντός της εναλλακτικής (ακρο)δεξιάς όσο και ανάμεσα σ’ αυτήν και τους συμπαθούντες της.
Επειδή ο Τραμπ έχει κυρίως επιλέξει σκληροπυρηνικά πρόσωπα από το κατεστημένο για την κυβέρνησή του, οι οπαδοί της εναλλακτικής δεξιάς θα μπορούσαν εύκολα να βρεθούν σπρωγμένοι σε έναν ρόλο αντιπολίτευσης. Παρ’ όλα αυτά, θα μπορούσαν να συνεχίσουν να ασκούν σημαντική πίεση στην κυβέρνηση του Τραμπ, επειδή γνωρίζουν πώς να μιλάνε αποτελεσματικά σε μεγάλο τμήμα της λαϊκής βάσης. Βρίσκονται σε μια ισχυρή θέση από ώστε να συνεχίσουν να επηρεάζουν την πολιτική κουλτούρα.
1 Στμ. Μεταφρασμένο από εδώ: https://www.politicalresearch.org/2017/01/20/ctrl-alt-delete-report-on-the-alternative-right/#sthash.ODAzReRw.eSSJZDY9.dpbs. Ο Matthew N. Lyons είναι ανεξάρτητος ακαδημαϊκός και συγγραφέας που μελετά αντιδραστικά και σουπρεμιστικά κινήματα. Έχει γράψει μαζί με τον Chip Berlet το Right-Wing Populism in America: Too Close for Comfort.
2 Στμ. Για το διαβόητο αυτό Ινστιτούτο δείτε και στο κείμενο “Η κονκάρδα και η σβάστικα”, του Shuja Haider, μεταφρασμένο εδώ: https://inmediasres.espivblogs.net/safetypin.
3 Στμ. Δείτε σχετικά το εξαιρετικό άρθρο: “Το σκοτάδι στο βάθος του τούνελ: Τεχνητή νοημοσύνη και Νεοαντίδραση”, μεταφρασμένο εδώ: https://inmediasres.espivblogs.net/aineoreaction.
4 Στμ. Στο πρωτότυπο seastead, οι εγκαταστάσεις για μόνιμη διαμονή στη θάλασσα, έξω από τη δικαιοδοσία οποιασδήποτε κυβέρνησης. Ο όρος προκύπτει από τον συνδυασμό των λέξεων sea (θάλασσα) και homesteading (σπιτικό, σπίτι), οπότε μπορεί να αποδοθεί ως “σπίτι στη θάλασσα”. Προς το παρόν δεν έχει δημιουργηθεί κάποια δομή στα διεθνή ύδατα που να αναγνωρίζεται ως κυρίαρχο κράτος.
5 Στμ. Από το dox, συντομογραφία της λέξης documents – έγγραφα, είναι η πρακτική της έρευνας με βάση το διαδίκτυο και της μετάδοσης ιδιωτικών πληροφοριών ή πληροφοριών ταυτοποίησης (ιδιαίτερα ευαίσθητων προσωπικών πληροφοριών) σχετικά με ένα άτομο ή μια οργάνωση.