Κοινό Ανακοινωθέν της CGT, της Solidaridad Obrera και της CNT

σχετικά με την κατάσταση στην Καταλωνία

Ως υπογράφουσες οργανώσεις, συνδικάτα σε εθνικό επίπεδο, μοιραζόμαστε την ανησυχία μας για την κατάσταση στην Καταλωνία, την καταστολή που το κράτος έχε εξαπολύσει, συμπεριλαμβανομένης της “μείωσης” των δικαιωμάτων και ελευθεριών και της ανόδου ενός ξεπερασμένου εθνικισμού που εμφανίζεται ξανά σε αρκετές περιοχές της κρατικής επικράτειας.

Υπερασπιζόμαστε την χειραφέτηση όλων των εργαζόμενων στην Καταλωνία και στον υπόλοιπο κόσμο. Στο πλαίσιο αυτό είναι, ίσως, αναγκαίο να θυμηθούμε ότι δεν καταλαβαίνουμε το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση με έναν κρατικίστικο τρόπο, όπως διακηρύσσουν τα εθνικιστικά κόμματα και οργανώσεις, αλλά ως το δικαίωμα της αυτοοργάνωσης της τάξης μας σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Κατανοούμενη μ’ αυτόν τον τρόπο, η αυτοδιάθεση περνά περισσότερο μέσα από τον έλεγχο της παραγωγής και της κατανάλωσης από τους εργάτες και από την άμεση δημοκρατία από τα κάτω, οργανωμένης σύμφωνα με τις συνομοσπονδιακές αρχές, παρά από την εγκαθίδρυση νέων συνόρων ή τη δημιουργία ενός καινούριου κράτους.

Ως διεθνιστές, καταλαβαίνουμε ότι η αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους δεν θα έπρεπε να περιορίζεται στα κρατικά σύνορα, επομένως δεν νοιαζόμαστε πραγματικά για το πού χαράσσονται αυτά. Αυτό που βρίσκουμε πραγματικά ανησυχητικό είναι η αντίδραση την οποία βιώνουμε σε πολλά σημεία της υπόλοιπης επικράτειας του ισπανικού κράτους, με τον ενθουσιασμό για ένα έωλο ισπανικό κράτος, που θυμίζει περισσότερο τις παλιές εποχές, ενθουσιασμός που ζυμώνεται από τα ΜΜΕ και ευθυγραμμίζεται με τον αυταρχικό κατήφορο της κυβέρνησης, ιδιαίτερα μετά την φυλάκιση των προσώπων που κλητεύθηκαν για πράξεις ανυπακοής ή την εφαρμογή του άρθρου 155 του Συντάγματος. Δεν ξεχνάμε ότι αυτό το εθνικιστικό ξέσπασμα στρώνει το έδαφος για περαιτέρω περιστολή των δικαιωμάτων και ελευθεριών την οποία και πρέπει να αποτρέψουμε. Η ντροπιαστική ενότητα των αποκαλούμενων “δημοκρατικών δυνάμεων” στην δικαιολόγηση της καταπίεσης προβάλλει μια ζοφερή εικόνα για όλους τους μελλοντικούς αντιφρονούντες. Φαίνεται ότι το μετα-φρανκικό καθεστώς που μας κυβερνά εδώ και 40 χρόνια συσπειρώνει τις τάξεις του για να εξασφαλίσει τη συνέχειά του.

Το καθεστώς που υπήρχε και υπάρχει στην Καταλωνία, καθώς και στην υπόλοιπη Ισπανία, νιώθει ότι διακυβεύεται η επιβίωσή του. Αμφισβητούμενο εκτεταμένα και βουτηγμένο σε μια βαθιά κρίση νομιμοποίησης, είναι σε μια κατάσταση συναγερμού εξαιτίας της συσσώρευσης ανοιχτών μετώπων. Η απειλή για την εδαφική ακεραιότητα συνδυάζεται με σκάνδαλα διαφθοράς, τον στιγματισμό της μοναρχίας, την αμφισβήτηση της διάσωσης των τραπεζών και των περικοπών που έχουν εφαρμοστεί στον πληθυσμό, τη δυσαρέσκεια με τη σκλαβιά στους εργασιακούς χώρους ως αποτέλεσμα των πρόσφατων μεταρρυθμίσεων στα εργασιακά, την επέκταση των ορίων συνταξιοδότησης, τις περικοπές των συντάξεων κ.λπ. Οι σταθερές εκκλήσεις για την υπεράσπιση του Συντάγματος πρέπει να κατανοηθούν ως προσπάθεια για μια συγκράτηση και διαχείριση αυτής της πραγματικής υπαρξιακής κρίσης που κατατρώει το κράτος. Ο κίνδυνος είναι ότι σ’ αυτή τη διαδικασία, συμπεριφορές καταστολής όπως αυτές που είδαμε πρόσφατα σε πολλές καταλανικές πόλεις θα γίνουν αποδεκτές και θα γίνουν κανονικότητα. Το χειρότερο…

Προφανώς, δεν ξέρουμε προς τα πού θα κατασταλλάξουν τα γεγονότα. Θα παραμείνουμε προσεκτικοί σε όσα συμβαίνουν, έτοιμοι να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των εργαζόμενων σε ολόκληρο το κράτος. Θα αντισταθούμε στην καταστολή και την κανονικοποίηση των δεξιών αντιλήψεων που είναι ήδη ορατές, με όλες τις δυνάμεις μας. Φυσικά, δεν θα αφεθούμε να χρησιμοποιηθούμε από τις στρατηγικές των πολιτικών κομμάτων, οι στόχοι των οποίων μάς είναι εντελώς ξένα. Την ίδια στιγμή δεν θα σταματήσουμε να ενθαρρύνουμε τις κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης όταν τελικά αποφασίσει ότι έχει έρθει η ώρα να απαλλαγεί από τη δικτατορία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, που ξόδεψαν πάρα πολύ καιρό διαχειριζόμενες την περιοχή ώστε να εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντά τους. Ως συνδικαλιστικές οργανώσεις, ελευθεριακά και μαχητικά υποκείμενα, θα είμαστε στους δρόμους, στις κινητοποιήσεις, όπως έχουμε δείξει σε πολλές περιπτώσεις, ενάντια στην καταστολή, στην περιστολή των δικαιωμάτων και των ελευθεριών και ενάντια στη διαφθορά.

Η καταλανική κρίση ίσως είναι το τέλος ενός μοντέλου κράτους που πεθαίνει. Το αν είναι προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση θα εξαρτηθεί από την ικανότητά μας, ως τάξη, να στρέψουμε τη διαδικασία στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν της καταπίεσης και της ανόδου των εθνικισμών. Ας ελπίσουμε ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι περισσότερες ελευθερίες και δικαικώματα και όχι το ανάποδο. Αυτά που ρισκάρουμε είναι πολλά.