της Lucia Lotta, από το Indymedia Venezuela1,2
το κείμενο σε pdf
Τι συμβαίνει στη Βενεζουέλα;
Οι Βενεζουελάνοι έχουν βγει στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι εναντίον της κυβέρνησης Μαδούρο από τις 21 Απριλίου3. Από το 1989, οι λαϊκές γειτονιές δεν είχαν κατέβει στην πόλη από τα βουνά. Εκείνη την εποχή, η κυβέρνηση της Δημοκρατικής Δράσης [Acción Democrática] δολοφόνησε πολλούς διαδηλωτές, σε αυτό που έγινε γνωστό ως Caracazo[1].
Σήμερα, οι λαϊκές δυνάμεις, οι μόνες που μπορούν να αλλάξουν την πολιτική ισορροπία στη Βενεζουέλα, επιλέγουν να σταθούν στο πλευρό του Νικολάς Μαδούρο και των υπουργών του4.
Γιατί λαϊκές γειτονιές διαμαρτύρονται ενάντια στον ηγέτη της “Όμορφης Επανάστασης”5;
Από τον θάνατο του προέδρου Τσάβες και μετά η οικονομία της Βενεζουέλας έχει επιδεινωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ο βασικός παράγοντας γι’ αυτό είναι η διαφθορά, ας θυμηθούμε ότι ο Ούγκο Τσάβες μεγάλωσε την κρατική γραφειοκρατία σε μη βιώσιμο επίπεδο. Όμως, πρέπει επίσης να ξεκαθαρίσουμε ότι ο Μαδούρο δεν είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για την οικονομική αποτυχία. Ο Τσάβες εφάρμοσε το μοντέλο της λεγόμενης “χώρας σούπερ-μάρκετ” (“país supermercado”), που σήμαινε ότι προτιμούνταν η εισαγωγή βασικών ειδών όπως τα τρόφιμα και τα φάρμακα. Με την πτώση της τιμής του πετρελαίου, το λαϊκιστικό μοντέλο που επέβαλε ο Τσάβες δεν μπορούσε να υποστηριχτεί πλέον. Επιπρόσθετα, τον πρώτο χρόνο μετά τον θάνατό του οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έφερναν τη μια καταστροφή μετά την άλλη, κλέβοντας λεφτά από την εταιρεία πετρελαίου της Βενεζουέλας (PDVSA), την Κεντρική Τράπεζα κλπ.
Με την έλλειψη δολλαρίων, ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Βενεζουέλας ανακοίνωσε τις πιο αντικοινωνικές περικοπές στην ιστορία της Βενεζουέλας. Ποτέ πριν δεν είχαν γίνει τέτοιες περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό είχε δραματικές επιπτώσεις στα φάρμακα και τα βασικά είδη φαγητού, για τις οποίες μιλούσαμε μήνες μετά τον θάνατο του Τσάβες.
Και, από το 2013 μέχρι σήμερα, η Βενεζουέλα έχει μπει σε μια δίνη συνεχούς πληθωρισμού που τώρα πλέον έχει εξελιχθεί σε υπερπληθωρισμό. Προϊόν των μέτριων οικονομικών πολιτικών του Μαδούρο και, από το 2016, της προσθήκης των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί σε αξιωματούχους της κυβέρνησης της Βενεζουέλας από διάφορες χώρες.
Ο πραγματικός λαός, οι εργάτες είδαν τους μισθούς τους να εξανεμίζονται σε μισή καρτέλα αυγά τον μήνα. Όλοι εξαρτώνται από τα κιβώτια των CLAP [Τοπικές Επιτροπές Προμηθειών και Παραγωγής, Comités Locales de Abastecimiento y Producción] και από τις λαϊκές αγορές που η κυβέρνηση ανοίγει για να αγοράσει τα όποια αγαθά ο κόσμος· αλλά αυτά δεν επαρκούν. Εκτός από την ακανόνιστη διανομή των κιβωτίων των CLAP, υπάρχει η σκιά της διαφθοράς των εταιριών που είναι υπεύθυνες γι’ αυτό. Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση πληρώνει για προϊόντα υψηλής ποιότητας, αλλά αυτά που μοιράζονται είναι, σε πολλές περιπτώσεις, σε κακή κατάσταση και κακής ποιότητας.
Πρόσφατα, οτιδήποτε πουλιέται ανταλλάσσεται με ένα παράλληλο δολλάριο [2], κάτι που κάνει τα προϊόντα απλησίαστα. Κάτι που έχει δημιουργήσει μαζική έξοδο από τη χώρα, φτώχεια και έχει προκαλέσει θανάτους εξαιτίας της κακής διατροφής των παιδιών και των μεγαλύτερων. Η έλλειψη φαρμάκων για χρόνιες ασθένειες όπως η αρθρίτιδα και ο καρκίνος και το υψηλό κόστος των μη συνταγογραφημένων φαρμάκων έχουν επίσης εξωθήσει ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη χώρα.
Και πάνω απ’ όλα αυτά, υπάρχει το κράτους του φόβου που δημιουργείται από αστυνομικες επιχειρήσεις με το όνομα OHLP (Επιχειρήσεις για την Ανθρωπιστικη Απελευθέρωση του Λαού, Operativos para la Liberación Humanista del Pueblo) [3], που είναι στην πραγματικότητα επιχειρήσεις κοινωνικής εκκαθάρισης που ποινικοποιούν κόσμο στις φτωχογειτονιές των πιο σημαντικών πόλεων της χώρας. Δεν είναι μυστικό ότι στις επιχειρήσεις αυτές έρχονται για να σκοτώσουν. Έχουν επίσης ενσωματώσει και ένα ξενοφοβικό στοιχείο καθώς όταν συλλαμβάνουν Κολομβιανούς τους κατηγορούν ως παραστρατιωτικούς ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για απλούς εργάτες. Η κοινωνική βία είναι μια ένδειξη ότι η κοινωνική αποστολή του τσαβισμού δεν είχε κανέναν πραγματικό αντίχτυπο στον πληθυσμό.
Γιατί λένε ότι ο Μαδούρο δεν έχει νομιμοποίηση;
Επειδή προχώρησε στη σύγκλιση μιας Συντακτικής Συνέλευσης χωρίς προηγουμένως να διεξάγει δημοψήφισμα για να ρωτηθεί η χώρα αν θέλει την αλλαγή του Συντάγματος του 1999. Επιπλέον, συγκάλεσε αυτή την Συντακτική Συνέλευση επειδή, παρά τα εμπόδια, η Εθνοσυνέλευση πέρασε στα χέρια της αντιπολίτευσης. Αυτό είναι ενοχλητικό για την κυβέρνηση, η οποία έχει συνηθίσει να έχει τον έλεγχο όλων των δημόσιων σωμάτων της χώρας.
Αυτός είναι ο λόγος που στερείται νομιμοποίησης μαζί με τους πολλούς άλλους λόγους και τις αρκετές ενδείξεις ότι οι προεδρικές εκλογές του Μαΐου (του 2018) ήταν νοθευμένες.
Έχει συμφέροντα εδώ ο Αμερικάνικος Ιμπεριαλισμός;
Ναι, για το πετρέλαιο και τον χρυσό, το κοβάλτιο και τα αδαμαντορυχεία. Όμως, η Κίνα και η Ρωσία, όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν επίσης πολλά συμφέροντα στην εκμετάλλευση των ορυχείων της χώρας μας. Αυτός είναι ο λόγος που ο Τσάβες και ο Μαδούρο δημιούργησαν το Εξορυκτικό Τόξο του Ορινόκο ARCO (ARCO minero del Orinoco) [4], παραδίνοντας τους φυσικούς πόρους σε πολυεθνικές εταιρείες του παγκόσμιου καπιταλισμού.
Από τη Βενεζουέλα δεν μπορείς να αντιπαρατεθείς με όρους ιμπεριαλισμού εναντίον αντιιμπεριαλισμού. Έχουμε ένα παγκοσμιο καπιταλισμό που χρειάζεται πρώτες ύλες. Αυτό περιλαμβάνει την Κίνα, τη Ρωσία και τις ΗΠΑ. Καμμιά από αυτές τις χώρες δεν είναι αντικαπιταλιστική. Μπορούμε να το δούμε κι έτσι: ως έναν σκληρό αγώνα για τον έλεγχο των πρώτων υλών που ακολουθεί τις γραμμές της πολιτικής της οικονομικής ανάπτυξης που καταστρέφει τον πλανήτη.
Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι ο Νικολάς Μαδούρο δώρησε μισό εκατομμύριο δολλάρια στον Τραμπ κατά τους εορτασμούς της ορκομωσίας του. Ο Τσάβες ήξερε, και ο Μαδούρο ξέρει, ότι ο ρόλος της Βενεζουέλας στον παγκόσμιο καπιταλισμό είναι να παρέχει πρώτες ύλες και γι’ αυτό τον λόγο, μέχρι τώρα, κανείς δεν έχει εισβάλει στη Βενεζουέλα.
Είναι ο Guaido Πρόεδρος;
Σύμφωνα με τη νομοθεσία της Βενεζουέλας θα ήταν υπηρεσιακός πρόεδρος μέχρι τις 23 Φεβρουαρίου. Στο διάστημα αυτό θα έπρεπε να προκηρύξει ελεύθερες, αξιόπιστες και αμερόληπτες εκλογές, Εγγυώμενος μια μετάβαση. Θυμηθείτε ότι η Συντακτική Συνέλευση παρέλειψε το σημαντικό βήμα του δημοψηφίσματος, γεγονός που καθιστά την εκλογή Μαδούρο νόθα.
Τον έχει βάλει ο Τραμπ;
Ο Τραμπ υποστηρίζει τον Guaido μαζί με όλη την δεξιά πτέρυγα της ηπείρου.
Έχει λαϊκή υποστήριξη;
Ναι, περιλαμβανομένων των τομέων εκείνων που αποτελούσαν συνήθως τα θεμέλια του τσαβισμού.
Συμφωνώ εγώ μ’ αυτά;
Η Βενεζουέλα χρειάζεται να μπει σε ένα μονοπάτι κοινωνικής ανοικοδόμησης, μια ειρηνική διέξοδο κοινωνικής δικαιοσύνης και επανασυμφιλίωσης. Στη Βενεζουέλα, μετά το Caracazo, η ατιμωρησία είναι καθεστώς, ήρθε ο καιρός οι δολοφόνοι να πληρώσουν, τόσο οι χτεσινοί όσο και οι σημερινοί. Πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι η ψήφος είναι κι αυτή ένα εργαλείο και, στην περίπτωση της Βενεζουέλας σήμερα, είναι αναγκαίο εργαλείο γιατί μιλάμε για καταστολή και θάνατο.
Υποστηρίζω επίσης την ανάγκη να μιλήσουμε για την άμεση δημοκρατία, την οικονομική αυτοδιαχείριση, τον κοινοτισμό κλπ. Η κοινωνική ανοικοδόμηση πρέπει να γίνει μέσα από τις ιδέες του αναρχισμού.
Είμαι ενάντια σε οποιανδήποτε επέμβαση στη χώρα, κάθε λαός πρέπει να αποφασίζει τον δρόμο του. Οι Βενεζουελάνοι/ες πρέπει να αντισταθούμε στην παρέμβαση του βάρβαρου καπιταλισμού στη χώρα μας. Αυτός είναι ο λόγος που θέλουμε και το τέλος του Τόξου του Ορινόκο.
Σημειώσεις της αγγλικής μετάφρασης:
[1] Caracazo (η σφαγή του Καράκας) – είναι το όνομα που έχει δωθεί στο κύμα διαμαρτυριών, ταραχών, λεηλασιών, πυροβολισμών και αιματοκυλίσματος που άρχισαν στις 27 Φεβρουαρίου του 1989 στην πρωτεύουσα της Βενεζουέλας, Καράκας και στις γύρω πόλεις, https://en.wikipedia.org/wiki/Caracazo.
[2] Το παράλληλο δολλάριο της Βενεζουέλας σήμερα – https://paralelovenezuela.com – παράνομος ιστότοπος στη Βενεζουέλα, για το νόμισμα της Βενεζουέλας, το μπολιβάρ δείτε εδώ: https://en.wikipedia.org/wiki/Venezuelan_bol%C3%Advar.
[3] “Επιχείρηση Απελευθέρωση του Λαού” (Operación Liberación del Pueblo) στη Wikipedia: https://es.wikipedia.org/wiki/Operaci%C3%B3n_Liberaci%C3%B3n_del_Pueblo.
[4] Arco Minero del Orinoco: https://es.wikipedia.org/wiki/Arco_Minero_del_Orinoco.
1 Στμ. Μεταφρασμένο από εδώ: https://anarchistnews.org/content/organizing-some-ideas-about-venezuela. Στη μετάφραση έχουμε συμβουλευτεί και το ισπανικό πρωτότυπο.
2 Δημοσιευμένο στις 24 Ιανουαρίου 2019 (οι σημειώσεις στο τέλος είναι της αγγλικής μετάφρασης).
3 Στμ. Αναφέρεται, μάλλον, στον κύκλο ταραχών και διαδηλώσεων με αφορμή τις προεδρικές εκλογές του 2018.
4 Στμ. Στο ισπανικό πρωτότυπο: tren ministerial.
5 Στμ. Στο ισπανικό πρωτότυπο: Revolución Bonita.
Επιπλέον αναφορές:
– Βενεζουέλα: το καθεστώς Μαδούρο, μια ανύπαρκτη “επανάσταση” και τα ζωτικά ψεύδη της αντιιμπεριαλιστικής/αντινεοφιλελεύθερης αριστεράς, https://inmediasres.espivblogs.net/venezuela_regime.
– Η πολιτική κατάσταση στη Βενεζουέλα: Κρίση, τάσεις και η πρόκληση για την ανεξαρτησία της τάξης, https://inmediasres.espivblogs.net/venezuelapoliticalsituation.
Βενεζουέλα: το αδιέξοδο του “μπολιβαριανού δρόμου για τον Σοσιαλισμό”, https://inmediasres.espivblogs.net/venezouelaimpasse.
Για την νεοφιλελεύθερη και μιλιταριστική “μαδουροποίηση” του τσαβισμού, https://inmediasres.espivblogs.net/facc.