Σύγχρονες τακτικές της βιομηχανίας θέαματος στην μάχη για την κυριαρχία στην αγορά προϊόντων δέσμευσης ελέυθερου χρόνου, σε εκείνη την νησίδα που ο παραγωγικός σχεδιασμός δεν κατέχει την πλήρη όργανωση της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Οι εργατικοί αγώνες στις αρχές του περασμένου αιώνα στόχευαν στο κουτσούρεμα των ωραρίων, αντίθετα στην διεκδίκηση της αύξησης στον μισθό, για να κλέψουν εκείνες τις στιγμές που το κεφάλαιο ήθελε δικές του, με τους ανθρώπους υπό τη σκέπη του να γεμίζουν τις κουκίδες στα γραφήματα κέρδους-χρόνου.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια εντατικοποίηση της κυκλοφορίας προϊόντων θεάματος βασισμένα σε ιστορίες υπερηρωων-αντιηρώων από τίτλους κόμικ, των οποίων τα δικαίωματα ήταν κάποτε κατοχυρώμενα στους δημιουργούς τους ή έστω στην εκδοτική εταιρεία που ανήκαν, μόνο για να καταλήξουν στον κατακερματισμό τους και τη διάθεση τους εν είδει ομολόγων. Πρωταγωνιστές της ταχύρυθμης αυτής παραγωγής, δυο εταιρείες με βίους παράλληλους αλλά ετεροχρονισμένους. Η Marvel Studios, συστήνεται το 1996, ως θυγατρική του ομιλου Marvel Entertainment Group και πωλείται στην Disney (αποταμιευτής παιδικών ονείρων, κοστολογημένη τον περασμένο Φεβρουάριο στα 169.25 δις $) έναντι 4 δις $ στις 31 Δεκεμβρίου, 2009. Εδώ να σημειωθεί ότι ο γίγαντας αυτός πνευματικής παραγωγής προσφάτως ολοκλήρωσε και την πολυαναμενόμενη εξαγορά του ψυχαγωγικού πακέτου της 21st Century Fox, περιλαμβάνει και 30% της πλατφόρμας streaming Hulu, αποκτώντας ταυτόχρονα και τα δικαιώματα για μια σειρά παλιών ταινιών και κατ’επέκταση τη διαχείρηση/διανομή των τίτλων. Η επιθετική τακτική εξαγορών της Disney (ας προσθέσουμε και τη LucasFilms) λαμβάνει χώρα με μια περίοδο που η ελεύθερη διακίνηση ψυχαγωγικού περιεχόμενου μέσω διαδικτύου υφίσταται ολοένα κι σκληρότερες διώξεις με όλες τις μορφές, που τα κοινωνικά δίκτυα και οι πλατφόρμες εφ’εξής θα προεπισκοπούν το προς ανάρτηση υλικό για να διαπιστώνουν εάν υπάρχει καταπάτηση πνευματικών δικαιωμάτων χάρη στην έγκριση του περίφημου Άρθρου 16 από την ΕΕ, δηλαδή στην ταφόπλακα του διαδικτύου ως ελεύθερου χώρου όπως οραματιζόταν η γενιά των early adopters του μέσου και στην μετάλαξη/ψήσιμο της νέας γενιάς χρηστών σε κάθε μορφής συνδρομητή.
Αλλά φαίνεται ότι κάποια μονοπώλια μάλλον θέλουν τη μερίδα του λέοντος, καθότι η Marvel ανακοίνωσε την ακύρωση μιας ναυαρχίδας σειρών με υπερήρωες από το Netflix, (Punisher S3, Jessica Jones, Luke Cage, Daredevil, Iron Fist) και όλως τυχαίως την επανακυκλοφορία τους μέσω της υπό σύστασης νέας πλατφόρμας της μαμάς εταιρείας, Disney+. Γίνεται αντιληπτό πως η εταιρεία προτίθεται να καταλάβει όλα τα στάδια της διακίνησης του υλικού. Να κερδίσει το ενήλικο κοινό, με το ίδιο ζήλο που εδώ και δεκαετίες αναλαμβάνει την ανατροφή εκατομμυριών πιτσιρικάδων ανά τον πλανήτη. Κι στην νοσηρή συρρίκνωση των εισοδημάτων που διαφαίνεται να έρχεται στον Δυτικό κόσμο τα επόμενα χρόνια της ύφεσης, να κατοχυρώσει την είσπραξη του βαλαντίου μέσω αυτών των μικροσυναλλαγών/συνδρομών δια μέσου των οποίων έχουν γιγαντωθεί Apple και Netflix, και ζωγραφίζουν με ζήλο στα μπιζνες πλανς τους οι πιστεμένοι εντερπρενιρζ του Web 4.0.
Στρατηγική κίνηση η πρόσκολλήση τους στην ενσωμάτωση μυθολογικών αναφορών και παραμυθιών, δηλαδή σε επικρατούσες αφηγηματικές γραμμές στο συλλογικό υποσυνείδητο, εμπεδωμένες χάρη στη συνέργεια του εικονοπλαστικού εκπαιδευτικού συστήματος και στην αναπαραγωγή τους στον κοινωνικό ιστό. Οι ήρωες δημιουργούνται για να προβάλλουν τις εξέχουσες αρετές, τις επιθυμητές ιδιότητες προς ταύτιση, κάπως σαν σωλήνας στη φυσική επιλογή των προτύπων συμπεριφοράς/δράστηριοποίησης-ένας μηχανισμός αυτορύθμισης του ψυχικού προσανατολισμού. Οι ήρωες εξυπηρετούν την αφύπνιση στην λατρεία του προτύπου/ιδεώδους, παρέχουν όλο το know-how για την αυτο-τελειοποίηση μας, όπως ο καλός χριστιανός φέρεται και πράττει με πυξίδα την πίστη του. Για αυτό ρίξτε άλλο έναν οβόλο στο παγκάρι, υπερ “θεραπαίνιδος” Disney.